عاقبت دردها و خوشي ها
تو يكي از روزنامه ها يه مطلب كوچولويي در مورد كوين كارتر نوشته بود ، گفتم بد نباشه توي اين پست در مورد ماجراي اون بنويسم ، نمي دونم مي شناسيدش يا نه ، حتي از ماجراش يه فيلم هم ساختن، خلاصه اگه يادتون باشه يه موقعي در صدر اخبار بود ....
در بيست و ششم مارس سال هزار و نهصد و نود و سه ميلادي ، روزنامه نيويورك تايمز عكسي رو منتشر مي كنه كه خيلي روي مردم تاثير مي ذاره ، كار بجايي مي رسه كه اين عكس در اكثر روزنامه هاي دنيا هم چاپ مي شه و حتي جايزه پوليتزر رو براي عكاسش ، كوين كارتر به ارمغان مياره ، جايزه اي كه زياد هم براي او خوش يمن نبود .اين عكس در مورد فقر و قحطي در سودان بود و يك دختربچه سوداني رو نشون مي داد كه روي زمين افتاده و يك كركس هم كمي اونطرف تر در انتظار مرگ اونه.خيلي ها از كارتر بخاطر اينكه او دوربينش رو كناري نذاشته و اون لاشخور رو كيش نكرده و دختر بچه رو نجات نداده و حتي از او عكس گرفته ، انتقادهاي تندي كردن و اينكار او رو خيلي وحشيانه مي دونستن ، يكي از همين منتقدين گفته بود :
كسي كه لنز دوربين خودش رو فقط براي گرفتن يك عكس از رنج و عذاب اون دختربچه تنظيم كرده ، فقط يه حيوون درنده هست ، لاشخوري ديگردر صحنه
البته اين نكته رو هم بد نيست بدونين كه خبرنگارا وعكاسها بخاطر ترس از ابتلا به بيماري ، از دست زدن و لمس اين جور موارد ، بخصوص جاهايي كه قحطي وجود داره منع شدن ، با اينحال كوين به دوستانش گفته بود كه او مي خواسته به اون بچه كمك كنه ، حالا ما نفهميديم كمك كرد يا نه ...
خلاصه مطلب اينكه كوين كارتر در سن سي وسه سالگي يعني يكم بعد از گرفتن اين عكس خودكشي مي كنه ، خيلي ها مرگ يكي از دوستان نزديكش رو علت خودكشي او مي دونن و خيلي ها هم انتقادهاي تند و تيزي كه بخاطر كمك نكردن به اون دختر از او شده بود رو دليل اينكارش مي دونن.
همه مي دونيم كه حوادث و اتفاقات بد مي تونه رو آدم تاثيرات بدي بذاره ، ولي واقعاً نمي دونيم كه اين موضوع تا چه حد مي تونه خطرناك باشه ، كوين كسي بود كه چيزهايي بدتر از ماجراي لاشخور و دختربچه رو هم ديده بوده و اتفاقاً ثبت هم كرده بوده. اون تو قسمتي از يادداشت خودكشي خودش نوشته :
من ديوانه و مجنون هستم ، بدليل بياد آوردن قتلها ، اجساد ، غضبها و دردها ، گرسنگي كشيدن يا مجروح شدن بچه ها ... رنج زندگي ، خوشي ها را نابود كرده ، بطوريكه لذت و شادماني وجود ندارد.
اين عاقبت كسيه كه هميشه در معرض موقعيتهاي منفي بوده و اكثراً در حال شكار لحظات دردناك.
در آخر بگم كه فكر مي كنم كاري كه او كرد درست بود ، ممكنه بگيد كه اين درست نيست ، ممكنه بگيد كه اگه اون لاشخور رو فراري مي داد خيلي بهتر بود و انساني تر و او بچه هم احتمالاً يه چند ساعتي بيشتر زنده مي موند ، ماجرا هم تموم مي شد ، درسته ، اون بچه زنده مي موند ، ولي بنظر من تاثير اين عكس خيلي بيشتر بوده و موجب شده كه ملت يه تكوني بخورن ، آخه مي دونين بعضي وقتا بايد با پتك زد تو سر يه عده تا حاليشون شه اوضاع دست كيه و اطرافشون چي مي گذره
عكسي كه كوين گرفت و يه توضيح جمع و جور در مورد او
تو يكي از روزنامه ها يه مطلب كوچولويي در مورد كوين كارتر نوشته بود ، گفتم بد نباشه توي اين پست در مورد ماجراي اون بنويسم ، نمي دونم مي شناسيدش يا نه ، حتي از ماجراش يه فيلم هم ساختن، خلاصه اگه يادتون باشه يه موقعي در صدر اخبار بود ....
در بيست و ششم مارس سال هزار و نهصد و نود و سه ميلادي ، روزنامه نيويورك تايمز عكسي رو منتشر مي كنه كه خيلي روي مردم تاثير مي ذاره ، كار بجايي مي رسه كه اين عكس در اكثر روزنامه هاي دنيا هم چاپ مي شه و حتي جايزه پوليتزر رو براي عكاسش ، كوين كارتر به ارمغان مياره ، جايزه اي كه زياد هم براي او خوش يمن نبود .اين عكس در مورد فقر و قحطي در سودان بود و يك دختربچه سوداني رو نشون مي داد كه روي زمين افتاده و يك كركس هم كمي اونطرف تر در انتظار مرگ اونه.خيلي ها از كارتر بخاطر اينكه او دوربينش رو كناري نذاشته و اون لاشخور رو كيش نكرده و دختر بچه رو نجات نداده و حتي از او عكس گرفته ، انتقادهاي تندي كردن و اينكار او رو خيلي وحشيانه مي دونستن ، يكي از همين منتقدين گفته بود :
كسي كه لنز دوربين خودش رو فقط براي گرفتن يك عكس از رنج و عذاب اون دختربچه تنظيم كرده ، فقط يه حيوون درنده هست ، لاشخوري ديگردر صحنه
البته اين نكته رو هم بد نيست بدونين كه خبرنگارا وعكاسها بخاطر ترس از ابتلا به بيماري ، از دست زدن و لمس اين جور موارد ، بخصوص جاهايي كه قحطي وجود داره منع شدن ، با اينحال كوين به دوستانش گفته بود كه او مي خواسته به اون بچه كمك كنه ، حالا ما نفهميديم كمك كرد يا نه ...
خلاصه مطلب اينكه كوين كارتر در سن سي وسه سالگي يعني يكم بعد از گرفتن اين عكس خودكشي مي كنه ، خيلي ها مرگ يكي از دوستان نزديكش رو علت خودكشي او مي دونن و خيلي ها هم انتقادهاي تند و تيزي كه بخاطر كمك نكردن به اون دختر از او شده بود رو دليل اينكارش مي دونن.
همه مي دونيم كه حوادث و اتفاقات بد مي تونه رو آدم تاثيرات بدي بذاره ، ولي واقعاً نمي دونيم كه اين موضوع تا چه حد مي تونه خطرناك باشه ، كوين كسي بود كه چيزهايي بدتر از ماجراي لاشخور و دختربچه رو هم ديده بوده و اتفاقاً ثبت هم كرده بوده. اون تو قسمتي از يادداشت خودكشي خودش نوشته :
من ديوانه و مجنون هستم ، بدليل بياد آوردن قتلها ، اجساد ، غضبها و دردها ، گرسنگي كشيدن يا مجروح شدن بچه ها ... رنج زندگي ، خوشي ها را نابود كرده ، بطوريكه لذت و شادماني وجود ندارد.
اين عاقبت كسيه كه هميشه در معرض موقعيتهاي منفي بوده و اكثراً در حال شكار لحظات دردناك.
در آخر بگم كه فكر مي كنم كاري كه او كرد درست بود ، ممكنه بگيد كه اين درست نيست ، ممكنه بگيد كه اگه اون لاشخور رو فراري مي داد خيلي بهتر بود و انساني تر و او بچه هم احتمالاً يه چند ساعتي بيشتر زنده مي موند ، ماجرا هم تموم مي شد ، درسته ، اون بچه زنده مي موند ، ولي بنظر من تاثير اين عكس خيلي بيشتر بوده و موجب شده كه ملت يه تكوني بخورن ، آخه مي دونين بعضي وقتا بايد با پتك زد تو سر يه عده تا حاليشون شه اوضاع دست كيه و اطرافشون چي مي گذره
عكسي كه كوين گرفت و يه توضيح جمع و جور در مورد او
No comments:
Post a Comment